Ανεβαίνει στα χείλη το τραγούδι
Ένα ποτήρι ξεχειλίζει από αγάπη,
Σταγόνα- σταγόνα νέκταρ,
Στους μυστικούς ποταμούς των δακρύων
Θα αντινάξω το φώς
Και στην αφή των αιχμηρών λόγων
Εφτιαξα ένα παλατάκι,
Από σιντίφι κι αλάβαστρο
Και το στόλισα με λουλούδια
Μέσα και έξω
Ασπρη στρώση, από ασημόσκονη
Αδιατάρακτη,
(Να πω γαλήνια, δεν τολμώ)
Τότε ερχόταν καθε απόγευμα,
Δεξιά και αριστερά αχνίζει πρωινή ομίχλη
Λεμονανθοί,
Νοτισμένοι από δάκρυα παιδιών
Ένας Λόφος παμπάλαιος,
Λαμπυρίζει,
Μύρια φωτεινά στίγματα,
Την ανέσπερη δροσίζουν νυχτιά,