Εφτιαξα ένα παλατάκι,
Από σιντίφι κι αλάβαστρο
Και το στόλισα με λουλούδια
Μέσα και έξω
Το φώς να ιριδίζει σε χιλιάδες αντανακλάσεις
Εβαλα εκεί τη μικρή μου πριγκήπισσα
Υπέροχη μουσική ξεχείλιζε το βράδυ
Κάθε βράδυ
Και, ναί το όνειρο ήταν αληθινό....
Μα τώρα κομμάτι κομμάτι το ρίχνω στά βάραθρα
Πρίν οι βάρβαροι το κουρσέψουν
Μην μου χαλάσουν το όνειρο,
Γιατί το όνειρο ήταν αληθινό,
Κι ας ήταν η μικρή πριγκήπισσα
Ψεύτικη σκιά μέσα μου,
Μια οπτασία που δεν υπήρξε ποτέ.
Να σβήσω τις μνήμες που θα βαραίνουν
Στη γνώριμη, μοναχική μου ανηφοριά.