Ασπρη στρώση, από ασημόσκονη
Αδιατάρακτη,
(Να πω γαλήνια, δεν τολμώ)
Τότε ερχόταν καθε απόγευμα, να ρίξει ροδοπέταλα....
– μα εδώ δεν υπάρχουν μέρες ή νύκτες
Δεν υπάρχει πριν και μετά,
(Δεν υπάρχει ο Σαντάνα να κεντά τη σιωπή,
Μήτε ο Ραχμανίνοφ να χρωματίζει στο γκρίζο)
Λουλούδι από κρύσταλλο,
Σεληνιακό
(πως ιριδίζει σ’ αυτο το ημίφως!)
Όλοι εδώ,
Περιμένουν, προσμένουν,
Το κόκκινο στίγμα,
Ενα άνθος να σκιρτήσει,
Σαν σταγόνα από αίμα.....